Merhaba…
İnsanın kendi anne ve babası elinden tutmayınca her şey zor geliyor. Çocuk aklınızla başka biri gelsin, sizin elinizden tutsun, size güvensin ve sizi kaldırıp bir şeyleri başarabileceğinize inansın istiyorsunuz…
Kalbime, çocukluğuma, hayatıma uzanan bir el olduğunuz için, bana güvenip her konuda desteklediğiniz için sonsuz teşekkür ederim. Ne yaparsam yapayım hakkınızı ödeyemem belki, ama sizi gururlandırmak için elimden gelenin en iyisini yaparım. İlerleyen zamanlarda başarılarımı gördükçe, “Yüreğine dokunabildiğimiz çocuğumuz güzel yerlerde,” dersiniz belki kim bilir…
İyi ki varsınız… Yüreğine dokunduğunuz kızınız şu an üniversite öğrencisi ve devlet memuru olarak hayatına devam ediyor. Aslında ben bir derneğin desteğini değil, kocaman bir ailenin desteğini aldım. Sırtımı korkmadan yaslayabildim arkama, çünkü orada güvenebileceğim, düşmeme müsaade etmeyecek çok fazla el var biliyorum. Sırtım yere gelmesin, ayaklarım yere sağlam bassın, başımı dik tutayım diye içtenlikle bana rehberlik edecek güzel yürekler var.
Doğum günümde, evliliğimde, mezuniyetimde yalnız olmak istemezdim. Herkes gibi yanımda annem de olsun isterdim. Olmadı. Ama beni hiç yalnız bırakmayan birden çok annem, ablam oldu. Ne zaman ihtiyacım olsa elinizi bana uzatmaktan hiç çekinmediniz. Yüreğimi acıtmadan umudum oldunuz. Her durumda bana eşlik ettiniz, bana inandınız. Rehberlik edip yolumu açtınız. Sayenizde hayal kurabildim; yalnız olmadığımı hissettim; gücümü fark ettim…
İyi ki varsınız minik kalplerin umudu. Çocukluğumun karanlığından beni çıkardığınız ve yüreğimdeki yalnızlığın ve umutsuzluğun yerine aile olmanın güzelliğini ve umudu koyduğunuz için teşekkür ederim.
